สถานะเกินจำเป็น

ตัวอย่างในตอน

“รู้ไหมจินมาที่นี่ทุกคืน ตอนที่ยูหายไปจินคิดมากจนอยากล้มเลิกการเรียนแล้วไปหายูที่อเมริกา อาจจะไปหาสักเดือนสองเดือน ไม่ก็เป็นปีเพื่อตามหายู บอกมาหน่อยว่ายูสบายดี ไม่เจ็บไม่ป่วย”

อยากให้เขาพูด ทำไมมันยากนักหนา

“อดีตมันผ่านไปแล้วจิน จะรื้อฟื้นทำไม ก็เห็นอยู่ว่าไอไม่ได้เจ็บไม่ได้ป่วย แล้วก็ยังไม่ตาย”

“ก็รู้ไงว่ายังไม่ตาย แต่ขาของยูมันเป็นแบบนั้นได้ไง”

“ขาไอแล้วทำไม อยากดูนักใช่ไหม ไอต้องถอดกางเกงให้ดูเลยไหม หรือจะเข้าโรงแรมดูไหมล่ะ ไอจะถอดกางเกงให้ดูหนำใจเลย ไม่ใช่แค่ขา ไอจะถอดให้หมด สนใจไหมจิน”

“สน เอาไหมล่ะ จินก็อยากดูเหมือนกันว่ามันเป็นยังไง ถ้าปากยูไม่อยากบอกงั้นถอดให้หมดเลย เลือกเลยเจมส์ ยูอยากเข้าโรงแรมไหน”

ต่างคนต่างตะคอกใส่ ไม่มีใครยอมใคร

“......”

“ไม่อยากเข้าโรงแรมงั้นก็ถอดตรงนี้ ถ้าถอดลำบากจินจะช่วยเอง”

“จิน อย่าทำอะไรบ้า ๆ”

ในเมื่อไม่ถอดจินก็จะช่วยถอดเอง มื้อเล็กทั้งดึงทั้งกระชากกางเกง ยกขาข้างที่เห็นเหล็กขึ้นมาวางบนตัก ถกกางเกงขึ้นจนเห็นสมใจ

คำเตือน:

นิยายเรื่องนี้จะพูดเรื่อง

การแท้งลูก, การสูญเสีย, การฆ่าตัวตาย ,โรคซึมเศร้า, การทำร้ายตัวเอง

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นักอ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีไม่แนะนำให้อ่านนะคะ